[فاطمه]

قبلا خیلی می ترسیدم
خیلی زیاد
نگاه اطرافیانم اولین مسئله ی زندگیم بود و به همین واسطه باید تماما نظرشون رو جلب می کردم که همچین چیزی عملا امکان پذیر نیست!
خلاصه که توی اکثر تصمیم گیری هام این من نبودم که انتخاب می کردم🤦🏻‍♀️
و نتایج خوبی هم نداشت
اما کم کم تصمیم گرفتم خودم رو به ایده آلم نزدیک کنم
سخت بود و هست
چون جداله، بین ضمیر ناخودآگاهی که یه سره بهم نگاه و حرف های دیگران رو (طبق گذشته) گوشزد می کنه و منی که سعی می کنم ولوم صدای قلبم رو زیاد کنم تا راه خودمو برم…
ولی همیشه لذت بخش بوده تغییر برام
چون تغییر اصولا به سمت مثبت میل می کنه
و همون چیزی در انتظارته نهایتا که ته قلبت بهت چشمک می زده یه عمر!
کلا بخوام بگم شروعش خیلی سخته
ولی وقتی یه قدم برداری،بقیه اش مثل لیز خوردن روی یخ می مونه
سریع بقیه ی راه طی میشه
و خب اتفاقاتی خوب منتظرتن آخر مسیر:)
از تجربه ام اگه بخوام بگم،اینکه من قبلا خیلی کم حرف و کم رو و کم توقع بودم…به خاطر همین هرگز از خونواده ام درخواستی نمی کردم مخصوصا مالی! واسه همین همیشه هیچی نداشتم😂
اما نهایتا بعد از یکی دوسال تلاش،با ادب و متانت و اندکی التماس(فقط توی نگاهم) ازشون درخواست کردم که به خاطر علاقه ام به کارآفرینی هزینه ی دوره رو تقبل کنن
و پیروز شدم:)
✌️