[saeedsam]

من فکر می‌کنم بچه‌ها راحت‌تر می‌تونن چیزای جدید رو تجربه کنند چون با حضور پدر و مادرشون یا کسی که پیشون زندگی می‌کنند، احساس امنیت می‌کنند. مثلا اگه بچه هایی رو تو یه محیط ناآشنا رها کنیم، فکر نمی‌کنم بتونه لذت ببره و تجربه کنه.
حالا قراره در طول زمان این پایگاه امن و محیط امنی که به نظر من زمینه تجربه کردن و خلاقیت رو ایجاد کنه، از پدر و مادر شیفت بشه رو چیزای دیگه. مثلا قراره شیفت بشه به شناخت هر فرد نسبت به توانایی و محدودیت‌هاش یا نظام ارزشی که اون فرد برای خودش میسازه و اگه تو اون نظام و چارچوب حرکت کنه، امن هست و زنده.
مشکل اینه که این روند درست اتفاق نمیافته برای بعضی‌هامون یا شاید خیلی‌هامون. به نظر من اینکه چرا درست اتفاق نمیافته به چیزهای متفاوتی، مثل نظام آموزشی، فرهنگ، خانواده، حوادث و وقایع طول زندگی هر فرد و …. بستگی داره.