[Donya]

برای من لذتیه که حس کنم کاری رو انجام دادم که قرار بوده انجام بدم، یعنی دنیا به این دنیا اومده تا اینو تجربه کنه، لذتی که فکر کنی کاری که داری میکنی، “خودت به تنهایی” یه اثری داشته، اینکه از باکسایی که خودم برای خودم تعریف کردم بیام بیرون و کاری رو بکنم که “خودم” دوسش دارم (حالا هر نتیجه ای که میخواد داشته باشه) نمیگم میخوام جهان و تغییر بدم نه، میگم همون آدمای اطرافم که با این کار من زندگیشون بهتر میشه برام کافیه. چه آدمایی که با هم کار می‌کنیم یا همون کسایی که منو می‌شناسن و چون من تونستم، من بشم دلیلی که اونا هم میتونن، لذتش برام خیلی زیاده.
نمیتونم بگم انگیزه مالیش مهمه (البته به شعار دادن امکان داره متهم بشم) چون برام مهم نیست چون از یه جایی به بعد زیاد شدن درامدت فرقی نمیکنه توی حسو حالت، یعنی اضافه شدن بهش خیلی تغییر شگرفی توی حالت روحیت نداره ، وقتی با xتا میتونی یه زندگی خوب داشته باشی و هرچی میخوای فراهم باشه حالا چه فرقی میکنه توی “حال روحیت و به تبعش لذتی که میبری” اگر بشه x به توان 2؟ خب من اون x و با یه کار کم دردسر تر هم میتونم داشته باشم!
حس میکنم بیزنسم باید بهم اون حس خود شکوفایی رو بده تا حس کنم از تواناییام درست استفاده میکنم، برام لذت بخشه.