[طاها منفردپور]

سلام ، برای من چیزی که تا الان مهم بوده این هست که اول سیستم و بیزینسم به صورتی طراحی نشود که سود من در ضرر دیگران باشد ( البته این خارج از بحث رقابت بین همکارها و دیگر هم شغلی ها است ) و تا حد ممکن هم دروغ و کلک در کار استفاده نکنم ، همین امر در بازار و سیستم امروز تقریبا” امکان کار کردن و خصوصا” فروش به مصرف کننده های نهایی را از بین می برد . به عنوان مثال من سالها در زمینه تولید و فروش لوازم اتومبیل فعال بودم ( چیزی شبیه شغل خانوادگی ) ، کالای تولیدی خودمان را ما در فروشگاه خودمان نمی توانستیم بفروشیم ، اما فروشگاههای دیگر همین کالای تولیدی ما را با سود بسیار زیاد می فروختند و ….. .
در بحث کار کردن در یک رسته کیفی یا انجام دادن کارها و سرویس دادن به مشتریها در یک سطح ، از لحاظ تئوری و البته عملی بسیار خوب است که در سیستم فقط یک سطح کیفی داشته باشیم ولی در واقعیت ، خیلی اوقات بستن و محدود کردن بازار هدف به شدت سیستم را با مشکل مواجه می کند ، مثلا” ما الان سفره های یک بار مصرف تولید می کنیم ، اگر فقط بخواهیم یک مدل تولید کنیم بسیاری از مشتری ها را از دست می دهیم ، چرا که مشتری مثلا” از ما توقع دارد هم کالای لوکس به او بدهیم و هم کالای با قیمت عادی و هم ارزان ، البته من سعی کرده ام این مسئله را با برندهای متفاوت یا رنگهای مختلف ( بسته به نوع کالا ) حل کنم و حتی بعضی اوقات کالایی را تولید و پخش می کنیم که هیچ کس نمی داند تولید ماست .
اما در آخر بگویم من بخاطر حیات سازمان و شرکتم ، مجبورم پا روی اصل مهم عدم اضرار به غیر بگذارم ، البته از طرف من انجام نمی شود ولی در نهایت کالای با کیفیت پایین تر تولیدی من به دست مشتری می رسد ، این موضوع برای من ناراحت کننده است ، اما از طرفی اگر این کالای ارزان هم تولید نشود ، مشتریان زیادی باید از چرخه حذف شوند و دست و سبد خالی برگردند ، شما اگر جای من بودید چه می کردید ؟