سلام و ارادت
تقریبا نظر همه ی دوستان رو با دقت خوندم ولی همچنان چندتا موضوع تو ذهنم هست و صرفا نگاهم به شکست های مالیه
یکی اینکه به نظرم هر کسی با توجه به پشتوانش داره از شکست صحبت میکنه و مطمئنا ظرف کسی که توی خونه ی پدرش زندگی می کنه با کسی که با هزار سختی مثلا میاد تهران و سبک متفاوتی از زندگی داره فرق میکنه
دومی بحث توان برای مجددا شکست خوردنه:
اینطور بگم که پدربزرگ من در طول عمرش ۳۰ خونه خرید، موقعی که لازم شد فروخت، هزینه ی شکست هاش کرد و دوباره به کمک موفقیت هاش خونه خرید
اما برای نسل امروز این عدد چندتا می تونه باشه
با این حساب به نظرم این روزا هزینه ی شکست خوردن خیلی بالا رفته
و سوم اینکه بفهمیم که دستاوردامون توی یک مسیر واقعا ارزش شکستی که خوردیم رو داشت، یا نه
برای مثال بگم که آیا پیدا کردن یه رابطه ی خوب توی اداره ی بیمه می تونه به اندازه ی ازه ی داغون شدن ماشین مون توی یه تصادف ارزش داشته باشه؟
اما اگه بعد از تلاشمون در نهایت شکست خوردیم، کاریه که شده
گنج زر گر نبود گنج قناعت باقیست
